Unikatowa...
Morela ansu Prunus ansu syn. Prunus armeniaca var. ansu
Za ojczyznę tego gatunku uważa się północne Chiny i Mongolię. Wprowadzony do uprawy na terenie Bliskiego Wschodu blisko 1000 lat temu, skąd następnie został introdukowany do Europy. Nazwa armeniaca sugeruje ormiański rodowód gatunku.
To rzadko spotykana w uprawie w Polsce morela.
Jest drzewem o szerokiej koronie, dorastającym do 8 m wysokości.
Kora gładka, o ciepłokasztanowym zabarwieniu, nieco błyszcząca, z wiekiem spękana.
Młode pędy czerwono nabiegłe.
Kwitnie wczesną wiosną, przed rozwinięciem się liści. Kwiaty pojedyncze, białe lub różowe, skromne, wyrastają na zeszłorocznych pędach, pojawiają się na drzewie obficie, nadając mu wdzięcznego, romantycznego wyglądu.
Zapylanie - owadopylne.
Photo:CC BY-SA 3.0
Liście gładkie, sercowate, nieco błyszczące, z wierzchu zielone, pod spodem również zielone, lecz z kępkami włosków w kątach nerwów, dochodzą do 8 cm długości.
Owoce zaokrąglone, złocistożółte, o średnicy 3 - 5 cm, zawierają pojedynczą, nieco spłaszczoną pestkę łatwo odchodzącą od słodkiego, soczystego miąższu, jadalne, nadają się na przetwory.
Warto wiedzieć, że... nasiona moreli ansu mają wyjątkowo wysoką zawartość amigdaliny, glikozydu, który nadaje charakterystycznego zapachu gorzkich migdałów. Amigdalina po spożyciu ulega rozkładowi, w wyniku którego uwalniany jest cyjanowodór - związek o bardzo dużej toksyczności. Już spożycie więcej niż 1-2 pestek tej śliwy może stanowić poważne zagrożenie dla dorosłego człowieka. Można znaleźć informacje, że amigdalina ma działanie przeciwnowotworowe, jednak nie ma na to dowodów naukowych.
Photo:Fir0002, CC BY-SA 3.0
Rady ogrodnika:
Preferuje słoneczne stanowisko i żyzną glebę.
Charakteryzuje się bardzo dużą odpornością na mrozy.
W naszej ofercie rośliny o wysokości 80-100 cm ukorzenione w 5-litrowych pojemnikach.
Opracowanie: MB