Śliwa górska...
Podocarpus lawrencii RED TIP
Drobna, lecz niezłomna Śliwa górska o wyjątkowej dekoracyjności i twardości.
Podocarpus lawrencei (syn. P. alpinus) to wolno rosnący, zimozielony krzew lub małe drzewko z rodziny Podocarpaceae, endemiczny dla górskich rejonów Tasmanii, Wiktorii i Nowej Południowej Walii w Australii. Występuje na wysokościach 600–1800 m n.p.m., w warunkach silnych mrozów i intensywnych wiatrów, gdzie tworzy dywany lub kępiaste skupiny.
Odmiana ‘Red Tip’ wyróżnia się wiosennym, burgundowo‑czerwonym wybarwieniem młodych przyrostów, które później zmieniają kolor do głębokiej zieleni.
To krzew lub małe drzewko, zwykle 0,5–1 m wysokości z szerokim, kępiastym pokrojem i licznymi gałęziami bocznymi.
Stare okazy wytwarzają malowniczy, poskręcany pień, przypominając naturalne bonsai.
Odmiana ‘Red Tip’ osiąga po 10–20 latach 0,1–0,5 m wysokości i 0,5–1 m rozpiętości, przyrost roczny około 2–5 cm .
Kora gładka, szaro‑brunatna, z wiekiem łuszcząca się w cienkie płatki, odsłaniająca jaśniejsze warstwy, co dodaje dekoracyjności.
Liście wąskie, lancetowate, ciemnozielone, często z czerwonawym nalotem w chłodne miesiące.
Młode przyrosty żywo czerwono‑purpurowe, z czasem przechodzące w złoto‑zielone, a potem w głęboki zielony ton, efektownie kontrastując z czerwonymi, mięsistymi osnówkami.
Kwiatostany niepozorne – drobne, żółto‑zielone, zebrane po kilka w kątach liści, kwitnienie wiosną; pełni rolę w ekosystemie, przyciąga drobne owady.
Owoce to czerwone szyszki (5–10 mm), utrzymują się na roślinie przez kilka miesięcy, stanowiąc zimową dekorację i pożywienie dla ptaków.
Roślina doskonale sprawdzi się na skalniakach, wrzosowiskach i w pojemnikach.
Niski pokrój i efektownie wybarwione przyrosty tworzą kontrast z kamieniami i bylinami alpejskimi.
Zwarty wzrost i mrozoodporność pozwalają uprawiać krzew w donicach na tarasach; roślina dobrze znosi formowanie bonsai.
Komponuje się z karłowymi świerkami, jałowcami i wrzosami, tworząc wielobarwne kobierce.
Warto wiedzieć, że... P. lawrencii może dożyć 600 lat; analiza przyrostów służy badaniom paleoklimatu.
Nazwa Podocarpus pochodzi od greckiego „podos” (stopa) + „karpos” (owoc) – aluzja do osadzonego na długiej szypułce owocu, a ‘Red Tip’ odnosi się do barwy młodych przyrostów.
Żadna z części rośliny nie jest trująca.
Photo: Melburnian, CC BY 3.0
Rady ogrodnika:
Stanowisko: Pełne słońce do półcienia – w pełnym słońcu uzyskuje intensywniejsze wybarwienie, w cieniu przyrosty są słabiej wybarwione.
Gleba: Przepuszczalna, umiarkowanie żyzna, o odczynie pH 5,5–7,0; toleruje gleby kwaśne, obojętne, lekko zasadowe, ale nie cierpi stagnacji wilgoci.
Wilgotność: Umiarkowana – wymaga równomiernego podlewania do ukorzenienia, potem akceptuje krótkie okresy suszy, lecz najlepszy wzrost w wilgotnym, lecz nie zalewanym podłożu .
Mrozoodporny: do –20 °C (USDA strefy 7–10); w ostrzejszych warunkach młode rośliny okryć włókniną lub ściółką .
Najlepiej rośnie w klimacie umiarkowanym; w donicach można je przenieść do chłodnej szklarni na zimę .
Nawożenie: Wiosna – uniwersalne nawozy do iglaków lub specjalne dla roślin kwaśnolubnych; powtórka latem wspomaga kondycję i kolory młodych przyrostów.
Przycinanie: Po kwitnieniu usuwać martwe lub uszkodzone pędy; odmiana dobrze reaguje na formowanie i cięcie, można z niej utworzyć niski żywopłot lub formować kształty.
W naszej ofercie roślinki o wysokości 15-20 cm ukorzenione w 2-lityrowych pojemnikach (o średnicy 17 cm).
Poniżej przykładowe sadzonki 28 kwietnia.
Opracowanie: MB