Pełzająca sosna truskawkowa...
Microcachrys tetragona
Jest to intrygująca roślina reliktowa, która była szeroko rozpowszechniona w przeszłości, ale obecnie jest rzadko spotykana. To przedstawiciel tak zwanej flory antarktycznej.
Jest endemiczna dla zachodniej Tasmanii, gdzie jest niskim, zimozielonym krzewem rosnącym do 1 m wysokości na dużych wysokościach. Pochodzące z górzystych regionów w Tasmanii w Australii zapisy kopalne wskazują, że istnieje ona już od ponad pięćdziesięciu milionów lat.
Ma pełzający pokrój z pofalowanymi gałęziami o długości 40-100 cm i z małymi, grubymi, nakładającymi się, przypominającymi łuskę liśćmi ułożonymi w czterech rzędach wzdłuż gałęzi, co daje kwadratowy przekrój łodygi.
Photo:Mnyberg [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]
Małe, ale rzucające się w oczy męskie i żeńskie kwiaty znajdują się na końcach łodyg. Szyszki męskie i żeńskie występują na oddzielnych gałęziach tej samej rośliny. Szyszki męskie o długości około 2 mm z 20 lub więcej pręcikami. Stożki żeńskie zaokrąglone lub jajowate, o długości 6-8 mm, mięsiste i jaskrawoczerwone, dojrzałe wyglądem przypominają owoce morwy.
Pełzająca sosna truskawkowa ma bardzo trafną nazwę, dojrzałe jej szyszki żeńskie przypominają bardziej owoce okrytozalążkowe niż szyszki iglaste.
Photo:Mnyberg [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]
Można ją sadzić w scenerii skalnej i pozostawić do naturalnego rozrośnięcia się między skałami lub przycinać w razie potrzeby.
W naszych warunkach klimatycznych dorośnie do 30 cm wysokości i około 60 cm średnicy.
Jest to gatunek alpejski, najlepiej rosnący na wysokości powyżej 1000 m.
Jej wyjątkowy wygląd sprawia, że stała się czymś w rodzaju ogrodniczej ciekawostki, szczególnie wśród tych, którzy lubią uprawiać ogrodnictwo skalne.
Photo:Alisterhaz [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]
Rady ogrodnika:
Microcachrys tetragona najlepiej rośnie w dobrze przepuszczalnej glebie bogatej w substancje organiczne, takie jak torf i wymaga dużej ilości wody.
Chociaż rośnie w pełnym słońcu w rodzinnej Tasmanii, utrata roślin w Australijskich Narodowych Ogrodach Botanicznych podczas bardzo gorącego i suchego lata sugeruje, że lekki cień jest bardziej odpowiedni na niższych wysokościach.
Gatunek ten jest odporny na mróz przynajmniej do -10'C.
W naszej ofercie młodziutkie roślinki ukorzenione w pojemnikach o średnicy 15 cm.
Poniżej przykładowa sadzonka w marcu.