Ciekawostka dendrologiczna...
Nieszpułkowiec Dardara JULES d'ASNIERES
Crataegomespilus (+) dardarii
Odmiana rośliny, która powstała jako chimera peryklinalna (Crataegus monogyna + Maspilus germanica) na okazie nieszpułki szczepionej na głogu jednoszyjkowym około 1895 roku w ogrodzie Dardara w Bronvaux we Francji.
Roślina ciekawa pod względem dendrologicznym i użytkowym.
Spotykana prawie wyłącznie w kolekcjach ogrodów botanicznych.
Rośnie drzewkowato i szeroko się rozgałęzia; dorasta do 2-3 m wysokości. Wyglądem zbliżony jest bardziej do nieszpułki niż głogu.
Liście mają kształt szerokojajowaty, na brzegu piłkowane, posiadają od 1-3 klap i są kutnerowato owłosione, jesienią wybarwiają się na żółto. Również młode pędy są pokryte kutnerem. Kwiaty w liczbie do 12 sztuk, białe, pod koniec kwitnienia różowawe, zebrane są w baldachogrona, zakwitają w maju i czerwcu bardzo obficie.
Owoce jak u nieszpułki, drobne, około 1-2 cm średnicy, brązowe, są kulistego kształtu lub nieco wydłużone, barwy brązoworóżowej. Nadają się na domowe przetwory i nalewki.
Kwiaty i owoce stanowią niezwykły walor ozdobny.
Ogólnie ta forma jest bardziej dekoracyjna.
Rady ogrodnika:
- głogonieszpułka jest łatwa w uprawie,
- całkowicie mrozoodporna,
- ma małe wymagania glebowe, preferuje miejsca raczej suche, przepuszczalne, gdyż źle znosi podmakanie podłoża,
- na stanowiskach słonecznych wykształca większe owoce, ale udaje się również w półcieniu,
- podłoże w zasięgu korzeni ściółkować kompostem,
- dla zachowania pokroju, możliwe jest lekkie cięcie na początku zimy.
W naszej ofercie rośliny o wysokości około 1,6-1,8 m ukorzenione w pojemnikach 5-litrowych.