Majestatyczny, o purpurowych pędach...
Długosz królewski PURPURASCENS łac.Osmunda regalisWystępuje w Azji, obu Amerykach oraz w Europie.
Jest najwyższym gatunkiem spośród należących do tego rodzaju; dorasta aż do 1,8 m wysokości.
W naturze spotyka się go w większych grupach na bagnach i innych podmokłych stanowiskach, nadaje się więc do podmokłych ogrodów.
U odmiany 'Purpurascens' bardzo dekoracyjne są wiosną pędy i młode liście, które wybarwione są na czerwono.
Z czasem robią się zielone.
Liście są długie, podwójnie pierzaste. Te znajdujące się wewnątrz kęp, podzielone są na części płonne, a te znajdujące się u dołu oraz części zarodnikonośne na ich wierzchołkach.
Ze względu na niezwykłe walory ozdobne oraz niewielkie wymagania, a także fakt, że doskonale rośnie w cieniu, w miejscach, w których nie przetrwałyby inne rośliny - warta jest rozpowszechniania!
Polecana jest szczególnie do większych założeń ogrodowych, gdzie zapewni jej się wystarczająco dużo miejsca, gdyż wtedy pokaże się w całej swojej okazałości i będzie tworzyć naturalnie prezentujące się kobierce.
Zielone wachlarze paproci, stanowią mocny akcent wizualny!
Jest to roślina niezwykle dekoracyjna przez cały sezon.
Do długosza królewskiego pasują żółte i niebieskie wiosenne kwiaty jak: niezapominajki, ułudka czy brunnera, oraz nisko ścielące się między nimi rośliny okrywowe.
Jako gatunek wilgociolubny, paproć ta nadaje się nad wodę, do bagiennych ogródków i na rabaty w półcieniu, zwłaszcza w kompozycjach z azaliami i różanecznikami.
Niezastąpiona w ogrodach naturalnych, japońskich, leśnych oraz skalnych, gdzie stworzy kontrast koloru i pokroju.
Rady ogrodnika:
To całkowicie odporne na mróz paprocie.
Wymagają zacienionego stanowiska, ale znoszą też nasłonecznienie.
Sadzić należy w wilgotnym, żyznym próchnicznym podłożu.
Na zimę część nadziemna zanika, zimują w kłączach podziemnych.
