Naturalnie od kaszlu i nie tylko...
Podbiał pospolity
Tussilago farfara
W uprawie spotyka się tylko ten gatunek uprawiany ze względu na właściwości lecznicze.

W stanie naturalnym występuje na chłodniejszych obszarach w Europie, umiarkowanej Azji i północnej Afryce na wilgotnych brzegach,
piargach lub nadrzecznych żwirowiskach. Roślina od wieków stosowana jest jako środek przeciwko kaszlowi. Surowcem zielarskim są liście i kwiaty.

Posiada też walory dekoracyjne. Wczesną wiosną masowo pojawiają się pędy kwiatostanowe wysokości 15 cm wyrastające wprost z gruntu,
na których osadzone są złote kwiatki. Po kwitnieniu pojawiają się również efektowne owoce - niełupki, duże, z białym puchem kielichowym.
Podbiał wytwarza długie, płożące się kłącza, szeroko rozrastające się, z których wyrastają płaty prawie okrągłych liści.
Liście efektowne, błyszczące, spodem biało omszone, średnicy 10-30 cm.
Ukazują się dopiero w trakcie kwitnienia ostatnich kwiatostanów. Mało jest roślin przeznaczonych do nasadzeń przy oczkach wodnych o tak dużych liściach,
warto więc pomyśleć o tej roślinie przy kompozycjach ogrodowych.
Dobrze udaje się w strefie błotnej, ale może też rosnąć na suchych stanowiskach żwirowych czy gliniastych.
Bardzo dobrze znosi długotrwałe przesuszenie, gdyż w środowisku naturalnym najczęściej porasta obszary okresowo zalewane.
Roślina nie jest nadmierne ekspansywna i nadaje się do oczek wodnych każdej wielkości.
Może też być użyta do maskowania brzegów.
Warto wiedzieć: Liście można zasuszać i palić jak tytoń jako środek na kaszel i dolegliwości płucne.
Są składnikiem wielu syropów i tabletek od kaszlu.
Przygotowanie odwaru: Odwar z liści podbiału przygotowuje się zalewając 1 łyżkę liści 350 ml ciepłej wody i ogrzewanie do wrzenia.
Po 3 minutach gotowania pod przykryciem należy odstawić odwar na 10 minut i przecedzić.
Należy pić 3-5 razy dziennie ¼ do ⅛ szklanki między posiłkami przy kaszlu.
Ten sam odwar stosuje się zewnętrznie do okładów na skórę przy stłuczeniach, zaczerwienieniu i siniakach.
Zbiór i suszenie: Młode, ale dobrze rozwinięte liście, wolne od plam, bez ogonka lub z jego resztką są zbierane ręcznie na wiosnę i w lecie
i suszone na powietrzu w cieniu. Niekiedy zbiera się rozkwitające koszyczki podbiału bez szypułek i suszy możliwie szybko w temp. do 40°C w suszarni.
Dla urody: Kto ma tłustą cerę, może ją z powodzeniem podleczyć odwarem z kwiatów podbiału.
Przygotowuje się go następująco: 2 łyżki suszonych koszyczków kwiatowych zalewa się 1 szklankę wody i gotuje przez 5 minut.
Po 10 minutach odcedza i używa do okładów lub przemywania twarzy.
Odwar taki działa korzystnie również przy wypryskach i tak zwanych plamach żółciowych.
Podbiał będzie też dobrym pożytkiem rosnącym blisko pasieki, dającym pszczołom możliwość dojścia do siły z początkiem wiosny.

Rady ogrodnika:
Roślina łatwa w uprawie.
Preferuje gleby ciężkie i podmokłe, ale bez problemu przystosuje się do innych warunków.
Stanowisko słoneczne lub półcieniste.
Całkowicie odporna na mróz, wieloletnia.
W naszej ofercie rośliny ukorzenione w pojemnikach o średnicy 12 cm.